Osteoporoza to choroba układu kostnego charakteryzująca się upośledzoną przebudową substancji kostnej i patologiczną mikroarchitekturą. Prowadzi to do zmniejszenia gęstości kości i zwiększonego ryzyka złamań. Choroba ta często dotyka kobiety w wieku 45 lat i starsze oraz mężczyzn w wieku 55 lat i starszych, przy czym kobiety są nią nieproporcjonalnie dotknięte ze względu na zmiany hormonalne po menopauzie.
Wczesne wykrycie choroby można osiągnąć poprzez Pomiary gęstości kości Jednak u kobiet poniżej 65 roku życia bez czynników ryzyka mają one więcej wad niż zalet, ponieważ mogą powodować niepokój i prowadzić do braku ćwiczeń.
W celu zapobiegania i leczenia, zrównoważone dietabogata w białko, wapń i witamina D i regularne ćwiczenia mają kluczowe znaczenie. Środki te pomagają gęstość kości i zapobiegają upadkom.
Leczenie można wspomagać różnymi lekami, takimi jak raloksyfen, który ma właściwości podobne do estrogenu. Może on zmniejszyć ryzyko złamań kręgosłupa bez negatywnych skutków ubocznych estrogenu.
Istnieją dwa główne rodzaje osteoporozy:
1. osteoporoza pierwotna: ten typ stanowi około 95% wszystkich przypadków i występuje bez obecności innych wcześniej istniejących schorzeń. Często dotyka kobiety w okresie menopauzy i starszych mężczyzn.
2. osteoporoza wtórna: występuje tylko w 5% przypadków i jest skutkiem ubocznym innych chorób lub wynika z przyjmowania niektórych leków, takich jak glikokortykoidy.
W ramach tych typów można zidentyfikować dalsze podkategorie. Typ 1 odnosi się do osteoporozy pomenopauzalnej, podczas gdy typ 2 znany jest jako osteoporoza starcza, która dotyka głównie osoby w wieku 70 lat i starsze.
Wszystkie formy osteoporozy prowadzą do zmniejszenia gęstości kości i zwiększają ryzyko złamań, szczególnie kręgosłupa, szyjki kości udowej i nadgarstka. Stopień nasilenia choroby jest często dzielony na kategorie, gdzie osteopenia jest etapem wstępnym, a osteoporoza ze złamaniami jest cięższą postacią.
Osteoporoza pierwotna jest najczęstszą postacią osteoporozy i stanowi około 90 procent wszystkich przypadków, rozwijając się przy braku innych wcześniej istniejących schorzeń. Choroba ta dzieli się na dwa typy: Typ 1, osteoporoza pomenopauzalna, dotyka szczególnie kobiety po menopauzie, podczas gdy typ 2, znany również jako osteoporoza starcza, dotyka głównie osoby w wieku 70 lat i starsze.
Najczęstsze czynniki ryzyka obejmują zaawansowany wiek, płeć żeńską, brak ruchu, niedowagę i niezrównoważoną dietę. dietaszczególnie w odniesieniu do wapń i witamina D. W Niemczech częstość występowania pierwotnej osteoporozy wynosi około 6%, przy czym szczególnie dotknięte są kobiety po menopauzie, zwłaszcza kobiety o drobnej kości z Europy Północnej i palacze.
Charakterystyczną cechą osteoporozy pierwotnej jest zmniejszenie masy kostnej, co zwiększa ryzyko deformacji kości i złamań, zwłaszcza kręgów, szyjki kości udowej i nadgarstka.
Osteoporoza wtórna to forma osteoporozy, która występuje jako efekt uboczny innych chorób i stanowi jedynie około 5 procent wszystkich przypadków. Różne zaburzenia zdrowotne mogą prowadzić do rozwoju tej postaci choroby. Częstymi przyczynami są zaburzenia równowagi hormonalnej, takie jak te występujące w zespole Cushinga lub nadczynności tarczycy. Przewlekła choroba nerek również przyczynia się do rozwoju osteoporozy wtórnej.
Ponadto niektóre rodzaje nowotworów, w szczególności szpiczak mnogi, mogą osłabiać tkankę kostną i prowadzić do osteoporozy. Długotrwałe stosowanie niektórych leków, takich jak kortykosteroidy, hormony tarczycy i chemioterapeutyki, również może być istotnym czynnikiem ryzyka. Wreszcie, choroby takie jak celiakia i reumatoidalne zapalenie stawów również sprzyjają rozwojowi tej choroby kości. Leczenie choroby podstawowej ma kluczowe znaczenie dla leczenia i zapobiegania wtórnej osteoporozie.
Osteoporoza idiopatyczna jest rzadką postacią osteoporozy, której przyczyny są nieznane i która występuje przy braku rozpoznawalnych czynników ryzyka. Choroba ta może wystąpić u kobiet przed menopauzą, u mężczyzn w wieku poniżej 50 lat oraz u dzieci i młodzieży. Osoby dotknięte tą chorobą mają zwykle prawidłowy poziom hormonów i poziom hormonów i witaminy D i nie ma wyraźnych przyczyn osłabienia kości.
Pomimo swojej rzadkości, osteoporoza idiopatyczna jest poważnym schorzeniem, które zwiększa ryzyko osłabienia kości i złamań. Choroba często przebiega bezobjawowo, co oznacza, że wiele osób cierpiących na nią nie jest świadomych żadnych objawów, dopóki nie doznają złamań. Diagnoza i leczenie tej formy osteoporozy wymaga dokładnego zbadania w celu wykluczenia innych przyczyn i znalezienia odpowiedniego leczenia. Ważne jest, aby niezwłocznie zasięgnąć porady lekarskiej w przypadku podejrzenia osteoporozy w celu zachowania długoterminowego zdrowia kości.
Osteoporoza jest poważną chorobą z wieloma czynnikami ryzyka. Istotnym czynnikiem jest podeszły wiek, ponieważ prawdopodobieństwo utraty kości wzrasta wraz z wiekiem, zwłaszcza u kobiet po menopauzie, które są szczególnie podatne na osteoporozę pomenopauzalną.
Sama płeć żeńska jest istotnym czynnikiem ryzyka. Ponadto brak ruchu może zwiększać ryzyko; regularne aktywność fizyczna jest kluczowa dla utrzymania gęstości kości. Niewystarczająca odżywianieszczególnie brak wapń i witamina Drównież przyczynia się do rozwoju osteoporozy.
Nie mniej ważną rolę odgrywają również czynniki związane ze stylem życia, takie jak nadmierne spożycie tytoniu i alkoholu. Nawyki te sprzyjają utracie masy kostnej i zwiększają prawdopodobieństwo złamań osteoporotycznych. Uwzględnienie tych czynników ryzyka ma kluczowe znaczenie dla zapobiegania i wczesnej interwencji w przypadku osteoporozy.
Osteoporoza zwykle rozwija się po 50. roku życia i staje się coraz bardziej powszechna wraz z wiekiem. Szczególnie dotknięte są nią kobiety, zwykle po menopauzie w wieku około 45 lat, podczas gdy mężczyźni często zapadają na tę chorobę w wieku 55 lat. W badaniu około 10% mężczyzn i 20% kobiet w wieku 70 lat stwierdziło, że zdiagnozowano u nich osteoporozę. Osteoporoza pierwotna, znana również jako osteoporoza starcza, występuje głównie u osób starszych w wieku 70 lat i starszych.
Ważnym czynnikiem wpływającym na częstszy rozwój osteoporozy jest niedobór estrogenów spowodowany wiekiem i menopauzą u kobiet. Niedobór ten przyczynia się do zwiększonego ryzyka złamań kości i innych powikłań. Dlatego ważne jest, aby edukować młodsze osoby na temat znaczenia dbania o kości i odpowiednich środków zapobiegawczych w celu zmniejszenia ryzyka rozwoju choroby w późniejszym okresie życia.
Osteoporoza to nie tylko choroba dotykająca kobiety; około 25% przypadków występuje również u mężczyzn, a tendencja jest rosnąca. Kobiety po menopauzie są szczególnie zagrożone, a około 50% z nich doznaje złamania związanego z osteoporozą w ciągu swojego życia. U mężczyzn w wieku powyżej 50 lat odsetek ten wynosi około 20%.
Pierwotna osteoporoza jest powszechna u kobiet w okresie menopauzy i starszych mężczyzn. U kobiet decydującą rolę w rozwoju choroby odgrywa niedobór estrogenów. U mężczyzn brak męskich hormonów płciowych może przyczyniać się do osteoporozy, szczególnie w związku ze związanym z wiekiem spadkiem estrogenu.
Jedną ze strategii profilaktycznych u kobiet po menopauzie jest stosowanie estrogenów, zwłaszcza jeśli inne leki nie są tolerowane lub istnieją przeciwwskazania. Te specyficzne dla płci aspekty podkreślają potrzebę podejścia uwzględniającego równość płci w zapobieganiu i leczeniu osteoporozy.
Osteoporoza może występować w postaci pierwotnej i wtórnej. Osteoporoza pierwotna, która stanowi 95% przypadków, rozwija się bez żadnych widocznych wcześniejszych schorzeń. Najczęstsze czynniki ryzyka obejmują zaawansowany wiek, płeć żeńską, brak ruchu, niedowagę i niewystarczającą ilość tłuszczu. dieta ze zbyt małą ilością wapń i witamina D.
Z kolei osteoporoza wtórna wynika z różnych chorób. Przewlekła choroba nerek, zaburzenia hormonalne, takie jak zespół Cushinga lub nadczynność tarczycy oraz niektóre rodzaje nowotworów, takie jak szpiczak mnogi, mogą do niej prowadzić. Ponadto niektóre leki, w tym kortykosteroidy, progesteron i niektóre chemioterapeutyki, mogą powodować wtórną osteoporozę, jeśli są przyjmowane przez długi czas.
Czynniki związane ze stylem życia, takie jak nadmierne spożycie alkoholu i palenie papierosów, są również istotnymi czynnikami ryzyka, które mogą przyczyniać się do rozwoju osteoporozy. Wczesne wykrycie i leczenie przyczyn leżących u podstaw osteoporozy ma kluczowe znaczenie dla zapobiegania i leczenia tej choroby.
Osteoporoza często przebiega bezobjawowo we wczesnych stadiach, więc pacjenci często zdają sobie sprawę z choroby dopiero wtedy, gdy jest ona bardziej zaawansowana. Zaawansowane objawy obejmują Ból kościszczególnie w plecach, oraz złamania, które zazwyczaj występują w szyjce kości udowej, nadgarstku i trzonie kręgu. Inną oznaką zaawansowanej osteoporozy może być utrata wzrostu o ponad cztery centymetry w ciągu roku, co wskazuje na zmiany w postawie lub kręgosłupie.
Ponadto mogą wystąpić objawy, takie jak niestabilny chód i charakterystyczny kształt ciała, który obejmuje wklęsłe plecy i osteoporotyczny brzuch. Choroba prowadzi również do zmniejszenia gęstości kościktóra charakteryzuje się pomiary gęstości kości można wykryć. Zmniejszona gęstość kości jest uważana za czynnik ryzyka przyszłych złamań. Wczesne wykrycie i leczenie jest zatem kluczem do uniknięcia poważnych konsekwencji osteoporozy.
Ból pleców jest często wczesnym sygnałem ostrzegawczym osteoporozy, szczególnie u osób po 50. roku życia. Ważne jest, aby go rozpoznać ból traktować ten ból poważnie, ponieważ może on wskazywać na możliwe osteoporotyczne złamanie kręgów. The ból może pojawić się nagle i często jest opisywany jako intensywny i zlokalizowany.
Zazwyczaj ból ten nasila się podczas stania lub chodzenia i jest związany z tkliwością przy dotyku w dotkniętym obszarze. Nawet jeśli ból może ustąpić po około tygodniu, może utrzymywać się przez miesiące lub stać się przewlekły.
Ponadto, ucisk kręgosłupa spowodowany osteoporozą może prowadzić do skrzywienia kręgosłupa, co może również prowadzić do przeprostu mięśni i dalszych zmian. ból i dalszego bólu. Zaleca się zatem, w przypadku utrzymujących się ból pleców zasięgnięcie porady lekarskiej, zwłaszcza w celu wczesnego zdiagnozowania i leczenia osteoporozy.
Osteoporoza często prowadzi do złamań znanych jako złamania samoistne lub złamania kruche. Złamania te często występują bez użycia znacznej siły. Osoby dotknięte tą chorobą mają wolniejsze tempo gojenia, co może prowadzić do możliwych deformacji, takich jak skrzywienia kręgosłupa. Najczęściej dotyczy to biodra i kręgosłupa, ale teoretycznie każda kość w ciele może zostać uszkodzona.
W 2017 roku w Niemczech udokumentowano około 765 000 przypadków samoistnych złamań bezpośrednio związanych z osteoporozą. Typowe typy złamań u pacjentów z osteoporozą obejmują złamania szyjki kości udowej i złamania kości promieniowej, które często występują bez poważnych upadków. Te coraz częstsze złamania stanowią znaczące zagrożenie dla zdrowia i podkreślają potrzebę wczesnego rozpoznawania i leczenia osteoporozy. Podstawowymi środkami zapobiegawczymi są zbilansowana dieta i zdrowy tryb życia. dietaregularna ćwiczenia i, jeśli to konieczne, przyjmowanie leków w celu zminimalizowania gęstość kości w celu wzmocnienia gęstości kości.
Oprócz wspomnianych już objawów, takich jak spadek wzrostu i "zjawisko jodły", istnieją inne oznaki osteoporozy. Jednym z możliwych objawów jest obecność osteoporotycznego brzucha, który opisuje wybrzuszenie podbrzusza. Często obserwuje się również wklęsłe plecy, które mogą mieć negatywny wpływ na postawę.
Ponadto wiele osób cierpi na uporczywe ból plecówktóry może wystąpić bez ostrego urazu. To ból może być spowodowany napiętymi mięśniami lub urazami kręgów.
Innym ważnym objawem jest chwiejny chód, który jest spowodowany zwiększoną podatnością na złamania. Te problemy z poruszaniem się mogą poważnie upośledzać równowagę osób dotkniętych chorobą i zwiększać ryzyko dalszych urazów.
Podsumowując, ważne jest, aby być świadomym tych objawów, ponieważ mogą one wskazywać na osteoporozę i umożliwić podjęcie wczesnych działań w celu zapobiegania i leczenia.
Osteoporozę diagnozuje się głównie za pomocą technik obrazowania, w szczególności zdjęć rentgenowskich i radiogramów. pomiary gęstości kości (DXA). Metody te umożliwiają określenie gęstości mineralnej kości i wykrycie zmian w strukturze kości. Zdjęcia rentgenowskie mogą wskazywać na osteoporozę w przypadku kilku złamanych kręgów, ale diagnoza nie może opierać się wyłącznie na tej metodzie.
Badanie pomiar gęstości kości wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie o niskiej dawce do pomiaru zawartości soli mineralnych w kościach, a wynik podawany jest jako T-score. Kompleksowa diagnoza obejmuje również wykluczenie innych chorób, które mogą wpływać na metabolizm kości, a także dokładną historię czynników ryzyka i wcześniejszych złamań.
Ponadto badania laboratoryjne są pomocne w wykluczeniu innych chorób podstawowych, a w rzadkich przypadkach może być wymagana biopsja kości w celu potwierdzenia diagnozy.
Badanie gęstość kości jest określana głównie przez Podwójnej absorpcjometrii rentgenowskiej (DXA) która jest uważana za standard w diagnozowaniu osteoporozy. < −2,5 deutet auf Osteoporose hin, während Werte > Wyniki są wyrażane jako T-score; wartość -1 jest uważana za normalną. Wynik pomiar gęstości kości nie jest jednak częścią ustawowych świadczeń ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie wczesnego wykrywania osteoporozy. Pacjenci zazwyczaj muszą sami zapłacić za badania, chyba że istnieje konkretne podejrzenie osteoporozy. Oprócz DXA stosowane są również procedury radiologiczne, takie jak prześwietlenia rentgenowskie i osteodensytometria, które mogą wykrywać zmiany, takie jak rozjaśnienie struktury kości i zwężenie płatków kości gąbczastej. Chociaż ilościowa tomografia komputerowa (QCT) umożliwia precyzyjny pomiar, jest rzadko stosowana w rutynowej diagnostyce ze względu na wysoką ekspozycję na promieniowanie. DXA pozostaje zatem preferowaną metodą oceny struktury kości. gęstości kości i monitorowania postępu osteoporozy.
Podwójna absorpcjometria rentgenowska (DXA lub DEXA) jest najczęściej stosowaną procedurą pomiaru masy kostnej. gęstość kości i stanowi podstawę definicji diagnostycznej osteoporozy WHO. W metodzie tej słabe promieniowanie rentgenowskie jest przepuszczane przez szyjkę kości udowej lub kręgosłup lędźwiowy w celu określenia zawartości soli mineralnych w kościach. DXA umożliwia precyzyjne pomiary progresji i jest szczególnie ważna w regionach ciała, w których złamania kości mogą mieć poważne konsekwencje.
Inną metodą jest ilościowa tomografia komputerowa (QCT), która jest uważana za wymagającą promieniowania i jest obecnie rzadziej stosowana. W przeszłości była ona często wykorzystywana do określania gęstość kości w użyciu. Ilościowe badanie ultrasonograficzne (QUS) zostało skrytykowane za swoją skuteczność w ocenie gęstości kości. gęstość kości jest kontrowersyjna, ponieważ wykazano, że jest rozstrzygająca tylko w ograniczonej liczbie przypadków. Te różne techniki obrazowania oferują różne podejścia do oceny zdrowia kości.
Leczenie osteoporozy wymaga kompleksowego podejścia w celu wzmocnienia zdrowia kości. Odpowiednie spożycie wapń (1,000-1,500 mg/d) i witamina D ma kluczowe znaczenie dla wspomagania mineralizacji kości. W przypadku osteoporotycznego złamania trzonu kręgu i wartości T ≤ -2,0 wskazana jest również terapia farmakologiczna, szczególnie w przypadku niskiego stężenia witaminy D w surowicy. gęstości kościwysokiego wieku lub istniejących czynników ryzyka.
Oprócz leczenia farmakologicznego ważne jest również leczenie chorób i czynników ryzyka, które temu sprzyjają. Podstawowa terapia obejmuje również promowanie aktywności fizycznejpowstrzymanie się od spożywania alkoholu i nikotyny oraz zapewnienie odpowiedniego spożycia wapń i witamina D3.
Regularne skany DXA powinny być wykonywane u pacjentów przyjmujących bisfosfoniany lub sterydy anaboliczne w celu monitorowania skuteczności terapii. To strategiczne połączenie odżywianiestylu życia i leczenia farmakologicznego może pomóc zminimalizować utratę gęstość kości i zmniejszyć ryzyko złamań.
Leczenie farmakologiczne osteoporozy jest zwykle zalecane, jeśli złamania już wystąpiły lub jeśli ryzyko złamań jest znacznie zwiększone. Powszechnie stosowane leki obejmują bisfosfoniany, raloksyfen, teryparatyd, estrogeny, fluorki i denosumab. Leki te są przepisywane w zależności od wieku i płci.
Hormonalna terapia zastępcza estrogenami może zmniejszyć ryzyko złamań, ale wiąże się z ryzykiem wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych i raka piersi, dlatego powinny być stosowane tylko w wyjątkowych przypadkach. Długotrwałe stosowanie niektórych leków przeciwdrgawkowych, cytostatyków i innych substancji może również zwiększać ryzyko osteoporozy.
Ponadto Wapń- i suplementy witaminy D jako podstawowa terapia mineralizacji kości. Zaleca się łączenie suplementów z tymi składnikami odżywczymi w celu zapewnienia optymalnego zdrowia kości. Ważne jest, aby omówić indywidualne opcje terapii ze specjalistą.
Zrównoważony dieta odgrywa decydującą rolę w leczeniu i zapobieganiu osteoporozie. Szczególnie ważne jest odpowiednie spożycie białka, wapń i witaminy. Niemieckie Towarzystwo Medycyny Żywieniowej (DVO) zaleca dzienną dawkę spożycie wapnia 1000 mg i 800-1000 IU Witamina D dla pacjentów z osteoporozą w celu promowania zdrowia kości. Jeśli odżywianie nie jest wystarczająca Wapń przydatna może być suplementacja w postaci tabletek.
Ponadto międzynarodowe wytyczne zalecają przyjmowanie witaminy D razem z wapń. Należy jednak unikać niektórych metabolitów, takich jak 1-alfa lub 1,25-dihydroksy witamina D. Ważne jest również unikanie spożywania alkoholu i palenia tytoniu, ponieważ nawyki te mają negatywny wpływ na zdrowie kości i mogą zwiększać ryzyko osteoporozy. Ukierunkowane dostarczanie składników odżywczych jest zatem istotną częścią zapobiegania i leczenia osteoporozy.
Regularne aktywność fizyczna odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu napięcia mięśniowego i poprawie stabilności kości. Ukierunkowane ćwiczenia i sport stymulują metabolizm kości, co pomaga utrzymać lub zwiększyć ich wytrzymałość. gęstość kości gęstość. Trening równowagi i koordynacji jest szczególnie ważny, ponieważ może znacznie zmniejszyć ryzyko upadków i związanych z nimi złamań kości.
Dla osób z osteoporozą Rheumaliga oferuje specjalne programy ćwiczeń, takie jak Osteogym, które są specjalnie dostosowane do ich potrzeb i promują mobilność. Programy te nie tylko pomagają wzmocnić mięśnie, ale także wspierają ogólną mobilność. fitness.
Zapobieganie upadkom to kolejny ważny aspekt, który jest promowany przez aktywność fizyczna i świadomość osobistego ryzyka upadku. Aktywny tryb życia przyczynia się zatem nie tylko do zdrowia fizycznego, ale ma również kluczowe znaczenie dla uniknięcia niebezpiecznych urazów.
Zapobieganie osteoporozie odgrywa kluczową rolę, ponieważ utrzymanie gęstości kości jest łatwiejsze niż leczenie już utraconej masy kostnej. Zrównoważona dietaktóra zapewnia wystarczającą wapń i witamina D jest niezbędna. Dla osób starszych Ćwiczenia na siłę i równowagę są szczególnie ważne dla poprawy siły mięśni i zminimalizowania ryzyka upadku.
Korzystne jest również kontrolowanie czynników ryzyka, takich jak palenie tytoniu i nadmierne spożycie alkoholu, ponieważ zwiększają one ryzyko osteoporozy. Ponadto należy uwrażliwić ludzi na ich indywidualne ryzyko upadku. Wyeliminowanie niebezpieczeństwa potknięcia się w domu jest ważnym środkiem zapobiegającym upadkom i potencjalnym złamaniom. Te środki zapobiegawcze mogą zmniejszyć ryzyko osteoporozy i utrzymać jakość życia w starszym wieku.
Zrównoważony dieta ma kluczowe znaczenie dla zapobiegania i leczenia osteoporozy. Pokarmy bogate w białko, Wapń i witamina D powinny być włączone do codziennego życia, aby wspierać zdrowie kości. Ponadto, regularne aktywność fizyczna odgrywa ważną rolę. Wzmacnia ona mięśnie i zmniejsza ryzyko upadków, które mogą prowadzić do złamań kości.
Zapobieganie upadkom jest bardzo ważne dla osób z osteoporozą. Zaleca się usunięcie zagrożeń potknięciem się w domu i poprawę oświetlenia, aby stworzyć bezpieczne środowisko. Osoby starsze powinny być świadome swoich deficytów fizycznych i psychicznych oraz podejmować aktywne działania w celu wzmocnienia się poprzez Trening siłowy i rytmiczny i trening rytmiczny.
Ważna jest również świadoma ocena własnego ryzyka upadku. Identyfikując i minimalizując potencjalne ryzyko, można zwiększyć bezpieczeństwo w codziennym życiu i zmniejszyć ogólne ryzyko złamań. Połączenie zdrowego dieta, ćwiczenia i zapobieganie upadkom stanowią podstawę lepszego życia z osteoporozą.
Źródło: istockphoto PeopleImages
Wypadki wszelkiego rodzaju mogą zdarzyć się zawsze i wszędzie - w życiu codziennym, w pracy lub w czasie wolnym. Często pozostawiają po sobie nie tylko obrażenia fizyczne, ale mogą również powodować stres psychiczny. Dlatego tak ważne jest, aby każdy z...
Aminokwasy aminokwasy są budulcem życia; bez nich nasze ciało nie byłoby w stanie funkcjonować. Odgrywają one kluczową rolę w prawie wszystkich procesach biologicznych, jednak wiele osób jest niedoinformowanych, jeśli chodzi o wiedzę na temat tych cząsteczek. W szczególności różnica między...
Kulturystyka to coś więcej niż tylko trend fitness; to forma sztuki, która łączy ciało i umysł. W świecie, w którym dążenie do fizycznej doskonałości i zdrowia staje się coraz ważniejsze, sportowcy na całym świecie rywalizują w tym wymagającym sporcie. Korzenie...
Doradztwo medyczne
Dr Pehböck chętnie doradzi i pomoże wybrać odpowiedni produkt.
Zostaw komentarz